Wyniki dużej, retrospektywnej analizy przedstawionej podczas Europejskiego Kongresu Chorób Płuc (ELCC) 2018, który odbył się w dniach 11-14 kwietnia w Genewie w Szwajcarii ujawniły, że pacjenci z zaawansowanym gruczolakorakiem płuc i złożoną mutacją receptora naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR) wykazywali dość różne wskaźniki odpowiedzi na standardowe leczenie inhibitorami kinazy tyrozynowej pierwszej generacji (TKI).
Nie wiadomo, czy obecność złożonych mutacji zmieniła skuteczność standardowego leczenia pierwszego rzutu za pomocą TKI. Ponadto nie udokumentowano również częstotliwości występowania złożonych mutacji.
Do przeprowadzenia tej retrospektywnej analizy dr Zhang wraz ze współpracownikami wziął pod uwagę dane pacjentów z rozpoznaniem gruczolakoraka płuc i mutacją EGFR zdiagnozowanych od stycznia 2011 do stycznia 2017 roku oraz dokonał przeglądu skuteczności leczenia za pomocą TKI u pacjentów ze złożonymi mutacjami.
Odpowiedź na leki typu TKI różni się i uzależniona jest od typu mutacji EGFR.
Dołącz do nas!
Tu znajdziesz przygotowane specjalnie dla Ciebie darmowe wsparcie w zmaganiach z rakiem!
Spośród 16,840 osób, które przeszły badanie przesiewowe, 5898 pacjentów pod względem mutacji EGFR przeszło te badania pozytywnie. Złożone mutacje zostały zdiagnozowane u 187 pacjentów z częstością 3,2%. Spośród tych pacjentów u 95 wystąpił zaawansowany gruczolakorak płuc.
Podczas gdy dwudziestu siedmiu pacjentów z gruczolakorakiem płuc z mutacją Del-19 + 21L858R wykazało obiektywny wskaźnik odpowiedzi (ORR) 72,7% przy leczeniu TKI, dwudziestu ośmiu pacjentów z mutacjami atypowymi Del-19 / 21L858R + miało wskaźnik odpowiedzi (ORR) 54,2%. Dwudziestu pacjentów z podwójnymi mutacjami atypowymi po leczeniu TKI miało wskaźnik odpowiedzi (ORR) 66,7%.
Średni czas przeżycia (mediana) bez progresji choroby (PFS) w poszczególnych grupach wynosił 18,2 miesiąca (przedział ufności 95% [CI] 12,0, 24,4); 10,1 miesięcy (95% CI 6,5, 13,7) i 11,1 miesięcy (95% CI 68,15.4).
U dwudziestu pacjentów z nowotworami, u których występowały złożone mutacje z pierwotnym wzorcem lekoopornym zanotowano ORR na poziomie 15,0% przy leczeniu TKI. Mediana PFS u tych pacjentów wyniosła zaledwie 1,4 (95% CI 0,2, 2,5) miesięca.
Dr Sandra Ortiz-Cuaran po analizie danych i wyników badań stwierdziła, że złożone mutacje EGFR stanowią 3,2% całego spektrum mutacji EGFR. Pacjenci, u których występowała podwójna mutacja klasyczna mieli najlepszy PFS w porównaniu z innymi rodzajami mutacji i mogą zdecydowanie w większym stopniu korzystać z leczenia TKI. Z kolei Ci pacjenci, u których wystąpiła złożona mutacja lub podwójna mutacja nietypowa, uzyskali podobne PFS w porównaniu z osobami, które miały pojedynczą klasyczną mutację.
Wnioski: Autorzy stwierdzili, że terapia EGFR-TKI pierwszej generacji jest skuteczna u pacjentów z mutacjami atypowymi Del-19 + 21L858R, Del-19 / 21L858R + i podwójnymi mutacjami atypowymi. Leczenie TKI było zdecydowanie mniej skuteczne u pacjentów, u których wystąpiła złożona mutacja i lekooporność.
Autor: Agata Ernst
