Rak przełyku – objawy i leczenie

Facebook
Twitter
LinkedIn
Email

Nowotwór przełyku jest ósmym najczęściej występującym nowotworem na świecie. Wśród czynników zwiększających prawdopodobieństwo zachorowania wyróżnia się m.in. palenie tytoniu oraz picie wysokoprocentowego alkoholu. Jakie są objawy raka przełyku? Czy guz w gardle zawsze musi oznaczać najgorszy scenariusz?

Rak przełyku – definicja

Rak przełyku to nowotwór złośliwy. Jego najczęściej występującą postacią jest rak płaskonabłonkowy, stanowiący ok. 90% wszystkich przypadków. Wywodzi się on z komórek nabłonka płaskiego, które wyścielają narząd. Pozostałe 10% to rak gruczołowy, który powstaje najczęściej w dolnym odcinku przełyku. Wywodzi się on z komórek pełniących funkcję gruczołową.

Przyczyny powstawania raka przełyku

Do głównych przyczyn powstawania raka przełyku zalicza się: palenie tytoniu, picie wysokoprocentowego alkoholu, a także niewłaściwą dietę. Jednak nie są to jedyne czynniki zwiększające ryzyko zachorowania. Należą do nich również:

  • przełyk Barretta,
  • achalazja,
  • zespół Plummera-Vinsona i zespół Howela-Evansa,
  • oparzenie przełyku chemicznymi substancjami,
  • otyłość (dotyczy raka gruczołowego).

W przypadku takich chorób jak rak przełyku wiek też odgrywa istotną rolę (rzadko występuje u osób poniżej 55. roku życia). Ponadto częściej diagnozuje się go u mężczyzn.

Załóż zbiórkę na 1,5% podatku!

Pokryj koszty leków, badań, prywatnych konsultacji oraz dojazdów. Nie ma żadnego haczyka!

Objawy raka przełyku

We wczesnym stadium rak przełyku daje objawy, które nie są specyficzne i można pomylić je z chorobą refluksową. Przeważnie chorobę wykrywa się dość późno, kiedy pojawia się guz przełyku powodujący zwężanie lub zamykanie światła narządu. Wówczas odczuwalne są takie symptomy jak:

  • dysfagia (zaburzenia połykania kęsów pokarmowych),
  • odynofagia (odczuwalny ból przy połykaniu),
  • nudności i wymioty,
  • bóle w nadbrzuszu i za mostkiem.

Pacjenci nierzadko zauważają też u siebie ogólne objawy:

  • utratę masy ciała lub nawet skrajne wychudzenie,
  • spadek łaknienia,
  • krwawienie z przewodu pokarmowego,
  • duszność i kaszel (podobne objawy daje rak krtani).

Diagnozowanie raka przełyku

Raka przełyku we wczesnym stadium wykrywa się rzadko, przeważnie podczas rutynowego badania endoskopowego (o którym powinny pamiętać m.in. osoby z przełykiem Barretta). Najczęściej pacjenci zgłaszają się do lekarza w momencie, gdy pojawiają się u nich uciążliwe symptomy, zwłaszcza trudności w przełykaniu. Wówczas przeprowadzana jest ezofagoskopia (badanie endoskopowe przełyku) i gastroskopia. Co wykrywa lekarz? Jeśli pojawia się podejrzenie nowotworu, konieczne jest poszerzenie diagnostyki o badanie radiologiczne górnego odcinka przewodu pokarmowego z kontrastem.

Aby określić stadium zaawansowania nowotworu, wykonuje się dodatkowo:

  • bronchofiberoskopię (w przypadku guzów zlokalizowanych w górnej lub środkowej części przełyku),
  • tomografię komputerową,
  • PET-CT (badanie szczególnie przydatne w sytuacji, gdy jednoznaczne stwierdzenie nowotworu nie jest możliwe w inny sposób).

Stopnie zaawansowania raka przełyku

W celu oceny stopnia zaawansowania raka przełyku lekarze stosują powszechnie system klasyfikacji TNM:

  • T – wielkość guza i zajęcie okolicznych tkanek,
  • N – zajęcie węzłów chłonnych,
  • M – przerzuty do innych narządów.

Istotną rolę odgrywa też opis stopnia zaawansowania raka przełyku. Poniżej znajdują się uproszczone dane:

  • 0 – stadium przedinwazyjne, guz nie nacieka i jest otoczony torebką,
  • IA – guz jest niewielki i nie nacieka błony mięśniowej, ale dociera do błony podśluzowej,
  • IB – guz nacieka błonę mięśniową,
  • IIA – guz nacieka błonę otaczającą przełyk, dociera do granic narządu,
  • IIB – guz jest niewielki jak w stopniu IB, ale dodatkowo pojawiają się zmiany w 1-2 regionalnych węzłach chłonnych,
  • IIIA – guz rozrasta się i nacieka sąsiednie struktury lub pojawiają się zmiany w coraz większej liczbie węzłów chłonnych,
  • IIIB – guz jest duży i nacieka błonę otaczającą przełyk, ponadto zajętych jest kilka węzłów chłonnych,
  • IIIC – naciek sąsiadujących narządów i zajęcie minimum 3 węzłów chłonnych lub ponad 7 (nawet gdy guz nie jest duży),
  • IV – stwierdzone odległe przerzuty, wielkość guza czy naciek węzłów chłonnych są bez znaczenia.

Leczenie raka przełyku

Wybór sposobu leczenia uzależniony jest od lokalizacji i stopnia zaawansowania choroby, a także od ogólnego stanu pacjenta. We wczesnym stadium, jeśli jest to nowotwór operacyjny, przeważnie stosuje się jedno z dwóch podstawowych rozwiązań:

  • przedoperacyjna chemioterapia i resekcja przełyku,
  • chirurgiczna resekcja przełyku (jeśli to konieczne, razem z częścią żołądka), usunięcie regionalnych węzłów chłonnych i odtworzenie ciągłości przewodu pokarmowego.

Jeżeli pacjent nie kwalifikuje się do operacji ze względu na choroby współistniejące, ale jego stan jest dobry, często rozważa się chemioradioterapię. W przypadku guza granicznie resekcyjnego możliwe jest zastosowanie chemioterapii lub chemioradioterapii, aby miejscowo kontrolować chorobę. Co istotne, nawet gdy zdiagnozowany zostaje nowotwór nieoperacyjny, możliwe jest wdrożenie różnych metod leczenia. To m.in. wspomniana wcześniej, skojarzona chemio- i radioterapia, immunoterapia czy terapia paliatywna. Do tej ostatniej kwalifikowani są pacjenci z przerzutami odległymi i stwierdzonym naciekaniem tchawicy, serca oraz dużych naczyń. Leczenie paliatywne obejmuje głównie brachyterapię (stosowanie promieniotwórczych izotopów umieszczanych bezpośrednio w przełyku), laseroterapię, elektrokoagulację, mechaniczne poszerzanie światła przełyku, teleradioterapię i założenie samorozprężalnego stentu.

Rokowania w raku przełyku

Z uwagi na to, że rak przełyku przeważnie wykrywany jest w zaawansowanym stadium, rokowania nie są najlepsze. Szacuje się, że 5 lat w takim przypadku przeżywa maksymalnie 15% pacjentów, z kolei we wczesnym stadium jest to nawet 90%. Szanse na przeżycie takiego okresu zmniejszają się przy zajęciu przez nowotwór błony śluzowej i regionalnych węzłów chłonnych. Co w sytuacji, gdy zdiagnozowany zostanie nieoperacyjny rak przełyku? Rokowania nie są korzystne także wtedy, dlatego warto zwracać uwagę na wszystkie niepokojące symptomy (takie jak np. długo utrzymująca się zgaga, pieczenie za mostkiem czy trudności w przełykaniu) i w razie potrzeby skonsultować się z lekarzem.

Źródła:

http://onkologia.org.pl/rak-przelyku-2/

https://www.esmo.org/content/download/88029/1615142/1/ESMO-ACF-Rak-Prze%C5%82yku-Poradnik-dla-Pacjent%C3%B3w.pdf

https://onkolmed.pl/rak-przelyku-przyczyny-objawy-i-leczenie

Autor: Fundacja Onkologiczna Alivia

Zapisz się, aby otrzymywać najświeższe informacje ze świata onkologii!

Fundacja Onkologiczna Alivia powstała w kwietniu 2010 roku. Założycielem jest Bartosz Poliński – starszy brat Agaty, u której 3 lata wcześniej, w wieku 28 lat, został zdiagnozowany zaawansowany rak. Rodzeństwo namówiło do współpracy innych.

W momencie diagnozy rokowania Agaty były niepomyślne. Rodzeństwo zmobilizowało się do poszukiwania najbardziej optymalnych metod leczenia. Nie było to łatwe – po drodze musieli zmierzyć się z niewydolnym systemem opieki onkologicznej, trudnościami formalnymi i problemami finansowymi. Szczęśliwie, udało się im pokonać te przeszkody. Agacie udało się również odzyskać zdrowie i odmienić fatalne rokowania. Doświadczenia te, stały się inspiracją do powołania organizacji, która pomaga pacjentom onkologicznym w trudnym procesie leczenia.

Fundacja naświetla problem występowania chorób nowotworowych u osób młodych. Propaguje także proaktywną postawę wobec choroby nowotworowej i przejęcie inicjatywy w jej leczeniu: zdobywanie przez chorych i bliskich jak największej ilości danych na temat danego przypadku, podejmowania decyzji dotyczących leczenia wspólnie z lekarzem. Podpowiada również sposoby ułatwiające szybkie dotarcie do kosztownych badań w ramach NFZ (onkoskaner.pl), informacji o nowotworach złośliwych i ich leczeniu, jak również publikuje w języku polskim nowości onkologiczne ze świata na swojej stronie, jak i na profilu Alivii na Facebook’u.

W krytycznych sytuacjach fundacja pomaga organizować środki finansowe na świadczenia medyczne dla chorych, które nie są finansowane z NFZ. Zbiórkę funduszy umożliwia Onkozbiórka, które Alivia prowadzi dla potrzebujących.