Terapia niedrobnokomórkowego raka płuca – wyniki badania NorthStar

Przedstawiamy wyniki badania omawianego podczas Kongresu ESMO 2025 (Berlin, 17-20 października 2025), dotyczące połączenia terapii osimertinibem z miejscowym leczeniem konsolidującym (LCT – ang. local consolidative therapy) w niedrobnokomórkowym raku płuca z mutacją EGFR. 

Czego dotyczyło badanie NorthStar?

Badanie NorthStar to wieloośrodkowe, randomizowane badanie II fazy, którego celem było sprawdzenie skuteczności połączonego leczenia osimertinibem, leczenia chirurgicznego i radioterapii pod kątem czasu przeżycia wolnego od progresji u pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca z mutacją EGFR. Wyniki II fazy badania wskazują wysoki potencjał miejscowego leczenia konsolidującego z osimertinibem. 

Kontekst kliniczny: inhibitory kinazy tyrozynowej EGFR wywołują szybką i częstą odpowiedź u pacjentów. Pomimo tego u większości pacjentów z chorobą przerzutową w ciągu miesięcy lub lat rozwija się oporność wtórna i progresja choroby. Badanie NorthStar wykazuje, że dodanie LCT (leczenia chirurgicznego lub radioterapii albo obu z nich), może wydłużyć czas skuteczności leczenia inhibitorami kinazy tyrozynowej EGFR.

Przebieg badania NorthStar 

W badaniu wzięli udział pacjenci z zaawansowaną lub przerzutową chorobą, z dobrym stanem sprawności. Były to osoby nieleczone wcześniej inhibitorami kinazy tyrozynowej EGFR z delecją w eksonie 19 EGFR lub mutacją L858R, lub z nabytą mutacją T790M. 

Badana grupa charakteryzowała się dużym obciążeniem chorobowym: 70% wszystkich badanych miało co najmniej 3 zmiany przerzutowe. W momencie rozpoczęcia badania około ⅓ pacjentów miała przerzuty do mózgu. Około 30% pacjentów miało więcej niż 10 przerzutów. Częste były przerzuty wieloogniskowe i rozprzestrzenianie się w układzie limfatycznym.

W badaniu wzięło udział 119 osób. Przez 12 tygodni pacjenci otrzymywali osimertinib. Jeśli nie nastąpił u nich progres choroby, kontynuowali leczenie, po przydzieleniu do randomizowanych grup: badanej lub kontrolnej. Jedna grupa otrzymywała osimertinib w połączeniu z miejscowym leczeniem konsolidującym, druga monoterapię osimertinibem. Zdecydowana większość pacjentów (95%) nie otrzymała wcześniej inhibitorów kinazy tyrozynowej. 

Miejscowe leczenie konsolidacyjne + osimertinib

Najczęściej stosowaną metodą LCT była radioterapia – 58,9% pacjentów (najwięcej: VMAT lub IMRT). U następnej grupy (32,1%) zastosowane były zabiegi chirurgiczne, przeważnie lobektomia. Najmniej liczną grupę objęła chirurgia z radioterapią (9%) 

Zastosowanie osimertinibu wywołało typowe reakcje niepożądane, takie jak biegunka, wysypka skórna i zanokcica. Działania niepożądane w LCT objęły: łagodne zapalenie płuc, duszności, ropniaki. U pacjentów nie zaobserwowano toksyczności 4 ani 5 stopnia. 

Wyniki badania NorthStar

W grupie leczonej osimertinibem i LCT mediana przeżycia wolnego od progresji wyniosła 25,3 miesiąca w porównaniu z 17,5 miesiąca w grupie kontrolnej leczonej samym osimertinibem. 

W grupie osimertinib + LCT w pierwszym roku badania wskaźnik przeżycia bez choroby wynosił 82%, a w trzecim roku – 40%. Dla porównania w grupie bez dodatkowej terapii konsolidacyjnej ten wskaźnik uzyskał 68% w pierwszym roku i 24% w trzecim. 

W grupach pacjentów z delecją eksonu 19 mediana przeżycia wolnego od choroby wynosiła prawie 40 miesięcy. W grupie z samym osimertinibem mediana wynosiła 22 miesiące. 

W grupach pacjentów z mutacją L858R: przy leczeniu osimertinibem i LCT mediana przeżycia wolnego od choroby to 19 miesięcy, a przy monoterapii osimertinibem – miesięcy.

U pacjentów z maksymalnie 3 przerzutami: czas przeżycia wolny od choroby to 33,1 miesiąca przy leczeniu osimertinibem i miejscową terapią konsolidacyjną, a 22,4 miesiąca przy leczeniu osimertinibem.

U pacjentów z więcej niż 3 przerzutami: czas przeżycia wolny od choroby to 19,7 miesiąca przy leczeniu osimertinibem i LCT, a 15,9 miesiąca przy leczeniu osimertinibem. 

Wnioski

U pacjentów z przerzutowym niedrobnokomórkowym rakiem płuca z mutacją EGFR terapia osimertinibem i LCT poprawiła czas wolny od choroby o 25,3 miesiąca, a sam osimertinib o 17,5 miesiąca. 

Wszyscy pacjenci, również z wieloma przerzutami, odnieśli korzyść z LCT.

Nie została zaobserwowana nadmierna toksyczność. Wskaźnik zapalenia płuc nie przekroczył standardowo występującego w przypadku radioterapii klatki piersiowej. 

Terapia osimetrinibem w połączeniu z miejscowym leczeniem konsolidacyjnym jest bezpieczna i skuteczna. Opóźnia progresję choroby w zaawansowanym niedrobnokomórkowym raku płuca z mutacją EGFR. 

Źródła: 

• https://dailyreporter.esmo.org/esmo-congress-2025/non-small-cell-lung-cancer/local-consolidative-therapy-combined-with-osimertinib-improves-progression-free-survival-in-metastatic-egfr-mutant-nsclc
• Yasir Elamin: NorthStar: A phase II randomized study of osimertinib (OSI) with or without local consolidative therapy (LCT) for metastatic EGFR-mutant non-small cell lung cancer (NSCLC), ESMO Congress 2025, Proffered Paper session, 17.10.2025, godz. 16:00-17:30, Berlin Auditorium – Hub 27
• https://clinicaltrials.gov/study/NCT03410043#study-overview