Dziś wraz z szerokim gronem ekspertów braliśmy udział w organizowanej już po raz piaty przez redakcję „Pulsu Medycyny” konferencji poświęconej polityce lekowej państwa.
Podczas pierwszej debaty minister Marcin Czech nakreślił zarys tworzonego dokumentu „Polityka Lekowa” i obiecał przedstawić szczegóły w przeciągu kilku miesięcy. Podkreślał również międzynarodowy wymiar prac, podczas których zarówno inspiracją, jak i celem były standardy wypracowane przez WHO. Część wytycznych udało się już spełnić – np. listy essential medicine publikowane przez WHO odpowiadają naszym listom refundacyjnym – mówił min.Czech. Wskazane cele polityki lekowej to m.in. dostępność i przystępność leków, jakość leczenia odpowiadająca standardom europejskim, racjonalne stosowanie i kosztowa efektywność. Nie osiągniemy tych celów bez ścisłej współpracy pomiędzy środowiskami farmaceutycznymi, lekarskimi i pacjenckimi. Szczególnie cieszy nas fakt, że minister wskazywał też na potrzebę oceny skuteczności prowadzonego leczenia i zasadność proponowanych zmian w oparciu o wskaźniki epidemiologiczne i demograficzne.
Podczas drugiej części uwaga skupiła się na polityce lekowej w wybranych obszarach terapeutycznych, w tym onkologi, kardiologii, diabetologii czy chorobach rzadkich. Zaproszeni do debaty eksperci jednogłośnie wskazywali na problemy niedostatecznego dofinansowania, jak w przypadku nowoczesnych terapii dla raka płuca, braku dostępności do kompleksowej opieki i szerokiej profilaktyki – np. dla dla chorób sercowo-naczyniowych, czy cukrzycy.
Zwracano jednogłośnie uwagę na to, że koszty pośrednie związane z chorobami, ze względu na starzejące się społeczeństwo będą rosły. Ta sytuacja musi znaleźć odzwierciedlenie w polityce lekowej. Prezes Polskiej Unii Organizacji Pacjentów, Beata Ambroziewicz zwracała uwagę, że regulacje w zakresie polityki lekowej są niezbędne – również z punktu widzenia pacjentów – Do teraz panował chaos i interwencyjne działania w systemie refundacji – mówiła prezes PUOP.
Dodaj chorym odwagi!
Pomagamy chorym na raka w finansowaniu terapii, konsultacji, badań i dojazdów do ośrodka leczenia, a także edukujemy i reprezentujemy pacjentów w debacie publicznej.
Wyraźnie rysują się też obszary najbardziej problematyczne – wysoka śmiertelność społeczeństwa, coraz większa liczba chorych przewlekle i rosnące z tego powodu koszty całkowite choroby. Jak zwracała uwagę dr Gałązka-Sobotka to najważniejsze dylematy polskiego systemu, na które polityka lekowa musi być w szczególny sposób wyczulona.
