Angiosarcoma
Angiosarcoma

Angiosarcoma (naczyniakomięsak)

Angiosarcoma, inaczej naczyniakomięsak lub mięsak tkanek miękkich, to rzadki, ale agresywny nowotwór złośliwy. Ma tendencję do szybkiego wzrostu, naciekania i tworzenia przerzutów. Wywodzi się z komórek śródbłonka, które budują naczynia krwionośne lub limfatyczne. 

Gdzie występuje angiosarcoma ?

Naczyniakomięsak, z uwagi na swoje pochodzenie z tkanek miękkich, może wystąpić właściwie w całym ciele. W 60% przypadków występuje na skórze, najczęściej w okolicach skóry głowy i szyi. Inne miejsca to: piersi, serce, wątroba, kończyny. Przerzuty występują najczęściej w płucach, wątrobie, węzłach chłonnych, mózgu i kościach. 

Jakie są przyczyny angiosarcomy?

W większości przypadków przyczyna zachorowania nie jest znana. 

Dołącz do nas!

Tu znajdziesz przygotowane specjalnie dla Ciebie darmowe wsparcie w zmaganiach z rakiem!

Ryzyko wystąpienia naczyniakomięsaka wzrasta w wyniku:

  • radioterapii, jako rzadki skutek uboczny, najczęściej w leczeniu raka piersi,
  • przewlekłego obrzęku limfatycznego spowodowanego uszkodzeniem układu chłonnego lub zaleganiem chłonki. Przykładem jest angiosarcoma Stewart-Trevesa,
  • narażenia na substancje chemiczne (chlorek winylu i arsen), które najczęściej skutkuje naczyniakomięsakiem wątroby,
  • uwarunkowań genetycznych – wrodzonego zespołu Li-Fraumeni, nerwiakowłókniakowatości, zespołu Maffucciego, mutacji w genach BRCA1 i BRCA2.

Objawy angiosarcomy 

Nowotwór może występować w każdej części ciała, więc jego objawy są bardzo zróżnicowane. 

W przypadku angiosarcomy skóry objawy występują najczęściej na skórze głowy i szyi. Należą do nich: 

  • czerwone lub purpurowe plamy, przypominające siniaki, o wypukłym kształcie,
  • guzki powiększające się z czasem,
  • krwawiące lub owrzodzone plamy i guzy,
  • obrzęk wokół zmian skórnych.

Jeśli naczyniakomięsak jest skutkiem ubocznym radioterapii po leczeniu raka piersi, może się objawiać: szybkorosnącym, bezbolesnym guzem w napromienianym  miejscu, niebieskim przebarwieniem skóry nad guzem. Okres utajenia nowotworu jest długi, ważne więc, by u pacjentów po radioterapii zachować wzmożoną czujność onkologiczną i dokładnie obserwować wygląd skóry

W angiosarcomie narządów wewnętrznych do objawów należą: ból i ucisk, duszności, ogóle objawy brzuszne (nudności, wymioty, zaparcia lub biegunki), a w zaawansowanych przypadkach dochodzi do niewydolności narządowej. 

Angiosarcoma – diagnoza

Zdiagnozowanie angiosarcomy nie należy do najłatwiejszych, ponieważ objawy, które występują przy tym rodzaju nowotworu, nie są specyficzne. Plamy przypominające siniaki będzie można zidentyfikować z czasem, ponieważ ich zabawienie i rozległość, w przeciwieństwie do siniaków, nie będą się zmieniać. 

Rozpoznanie uzyskiwane jest na podstawie biopsji z badaniem histopatologicznym i immunohistochemicznym. Badanie histopatologiczne wykaże pleomorficzne, złośliwe komórki śródbłonka. Oznacza się markery śródbłonka CD31, CD34 i vWF.

Mogą być wykonane również badania obrazowe: USG, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny i PET w celu określenia stopnia rozsiewu naczyniakomięsaka. 

Opcje leczenia angiosarcomy

Leczenie naczyniakomięsaka przebiega wielotorowo:

  • leczenie chirurgiczne w celu usunięcia guza z szerokim marginesem,
  • radioterapia jako uzupełnienie leczenia chirurgicznego lub w przypadkach nieoperacyjnych,
  • chemioterapia – gdy dojdzie do przerzutów lub niemożliwe jest wykonanie resekcji guza,
  • terapia celowana i immunoterapia – trwają badania na skutecznością terapii anty-VEGF (bewacyzumab), inhibitorów kinazy tyrozynowej (sorafenib, pazopanib, aksytynib i regorafenib), inhibitorów punktów kontrolnych, które jednak jak do tej pory, nie przyniosły wystarczających efektów leczniczych. 

Historia Pauliny

Przeczytaj historię Pauliny, która jest jedną z kilkunastu osób w Polsce, które chorują na mięsaka naczyń krwionośnych: https://alivia.org.pl/wiedza-o-raku/paulina-i-angiosarcoma/

Źródła [dostęp 30.09.2025 r.]

Zapisz się, aby otrzymywać najświeższe informacje ze świata onkologii!

Fundacja Onkologiczna Alivia powstała w kwietniu 2010 roku. Założycielem jest Bartosz Poliński – starszy brat Agaty, u której 3 lata wcześniej, w wieku 28 lat, został zdiagnozowany zaawansowany rak. Rodzeństwo namówiło do współpracy innych.

W momencie diagnozy rokowania Agaty były niepomyślne. Rodzeństwo zmobilizowało się do poszukiwania najbardziej optymalnych metod leczenia. Nie było to łatwe – po drodze musieli zmierzyć się z niewydolnym systemem opieki onkologicznej, trudnościami formalnymi i problemami finansowymi. Szczęśliwie, udało się im pokonać te przeszkody. Agacie udało się również odzyskać zdrowie i odmienić fatalne rokowania. Doświadczenia te, stały się inspiracją do powołania organizacji, która pomaga pacjentom onkologicznym w trudnym procesie leczenia.

Fundacja naświetla problem występowania chorób nowotworowych. Propaguje także proaktywną postawę wobec choroby nowotworowej i przejęcie inicjatywy w jej leczeniu: zdobywanie przez chorych i bliskich jak największej ilości danych na temat danego przypadku, podejmowania decyzji dotyczących leczenia wspólnie z lekarzem. Podpowiada również sposoby ułatwiające szybkie dotarcie do kosztownych badań w ramach NFZ (onkoskaner.pl), informacji o nowotworach złośliwych i ich leczeniu, jak również publikuje w języku polskim nowości onkologiczne ze świata na swojej stronie, jak i na profilu Alivii na Facebook’u.

W krytycznych sytuacjach fundacja pomaga organizować środki finansowe na świadczenia medyczne dla chorych, które nie są finansowane z NFZ. Zbiórkę funduszy umożliwia Onkozbiórka, które Alivia prowadzi dla potrzebujących.