EMA zaleciła przyznanie warunkowego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu w Unii Europejskiej (UE) dla leku Welireg (substancja czynna: belzutifan) u dorosłych z niektórymi nowotworami związanymi z chorobą von Hippla-Lindaua (VHL) oraz u dorosłych z wcześniej leczonym zaawansowanym rakiem nerki (RCC).
Ten artykuł przeczytasz w 6 min.
Dołącz do nas!
Tu znajdziesz przygotowane specjalnie dla Ciebie darmowe wsparcie w zmaganiach z rakiem!
Czego dowiesz się z tego artykułu?
- Czym jest zespół von Hippla-Lindaua i rak nerkowokomórkowy?
- Co to jest lek belzutifan?
- Co wykazały badania kliniczne?
- Czy belzutifan powoduje działania niepożądane?
- Podsumowanie
- Informacje dla lekarzy
Czym jest zespół von Hippla-Lindaua i rak nerkowokomórkowy?
Choroba VHL jest zagrażającą życiu rzadką chorobą genetyczną. W Europie chorują 3 osoby na 100 000 mieszkańców. Przyczyną jest mutacja genu VHL, który normalnie odpowiada za produkcję białka zapobiegającego powstawaniu guzów.
W efekcie osoby, które posiadają mutację w genie VHL są bardziej podatne na rozwój guzów nienowotworowych lub nowotworowych. Często zmiany pojawiają się w oczach, mózgu, kręgosłupie, nerkach i trzustce. Guzy mogą powodować długotrwałe, wyniszczające objawy, takie jak problemy ze wzrokiem, bóle głowy lub wysokie ciśnienie krwi, w zależności od ich wielkości i lokalizacji.
Rak nerkowokomórkowy jest zdecydowanie najczęstszym rodzajem raka nerki. Niestety, aż 30% pacjentów jest diagnozowanych już w zaawansowanym stadium.
W UE nie ma jeszcze ogólnoustrojowych opcji terapeutycznych w leczeniu guzów związanych z zespołem VHL, których nie można leczyć miejscowo (metodami takimi jak chirurgia, radioterapia lub ablacja). Terapia miejscowa doraźnie rozwiązuje problem poszczególnych guzów, jednak nie działa systemowo i nie zapobiega powstawaniu nowych zmian.
W związku z tym istnieje niezaspokojone zapotrzebowanie na opcje leczenia, które zmniejszyłyby rozmiar i tempo wzrostu guzów w przebiegu choroby VHL.
Co to jest lek belzutifan?
Warunkowe pozwolenie na dopuszczenie do obrotu to mechanizm regulacyjny UE ułatwiający wczesny dostęp do leków, które oferują rozwiązania na niezaspokojone potrzeby medyczne. Dzięki niemu EMA może zalecić dopuszczenie do obrotu, gdy nie ma jeszcze wszystkich oczekiwanych danych, ale korzyści z natychmiastowej dostępności leku dla pacjentów przewyższają ryzyko związane z brakiem wszystkich informacji.
Welireg (belzutifan) to lek doustny, który blokuje aktywność czynnika indukowanego hipoksją 2 alfa (HIF-2α). Ten kompleks białkowy reguluje namnażanie się komórek, tworzenie naczyń krwionośnych i wzrost guza. Hamując HIF-2α, lek przeciwdziała skutkom funkcjonowania wadliwego wariantu białka VHL i zmniejsza guzy związane z chorobą.
Welireg jest również przeznaczony do leczenia zaawansowanego jasnokomórkowego raka nerkowokomórkowego (RCC). U większości chorych na tego raka występuje nieprawidłowe białko VHL.
Co wykazały badania kliniczne?
Rekomendacja EMA bazuje na wynikach dwóch badań klinicznych. Jedno badanie to trwające badanie II fazy (w połowie pełnego procesu rejestracyjnego), jednoramienne, otwarte badanie LITESPARK-004 oceniające skuteczność i bezpieczeństwo belzutifanu u 61 pacjentów z co najmniej jednym rakiem nerkowokomórkowym z mutacją VHL.
W badaniu 63,9% pacjentów z guzami w mózgu lub rdzenia kręgowego leczonych belzutifanem częściowo lub całkowicie i trwale (nawet ponad rok) odpowiadało na leczenie.
U 49% pacjentów (30 z 61) zaobserwowano częściowe obkurczenie guzów w nerkach. U połowy pacjentów, u których guzy nerek zareagowały na lek, odpowiedź wystąpiła po 8 miesiącach. 56% z tych pacjentów (17 z 30) nadal reagowało na leczenie po 12 miesiącach lub dłużej.
83% pacjentów z guzami neuroendokrynnymi trzustki zaobserwowało częściowe lub całkowite obkurczenie zmian. U pacjentów, u których wystąpiła odpowiedź na leczenie, utrzymywała się ona od 11+ do 19+ miesięcy (mediana nie została osiągnięta). 50% z tych pacjentów nadal reagowało na leczenie po 12 miesiącach lub dłużej.
W pojedynczych przypadkach guzy zniknęły całkowicie.
Drugie badanie to otwarte, randomizowane badanie III fazy (na późniejszym etapie) LITESPARK-005 porównujące belzutifan z ewerolimusem. Do badania włączono 746 pacjentów z nieoperacyjnym, miejscowo zaawansowanym lub przerzutowym jasnokomórkowym rakiem nerkowokomórkowym, u których doszło do postępu choroby po wcześniejszych terapiach celowanych.
Belzutifan zmniejszył ryzyko pogorszenia choroby o 25% w porównaniu do leczenia ewerolimusem. Zatwierdzone przez EMA wskazanie dotyczy podgrupy pacjentów z tego badania.
Czy belzutifan powoduje działania niepożądane?
Jak każdy lek, belzutifan może powodować skutki uboczne. Najczęstsze działania niepożądane związane ze stosowaniem tego leku, które zaobserwowano w badaniach to niska liczba czerwonych krwinek (niedokrwistość), zmęczenie, nudności, duszności, zawroty głowy i niedotlenienie.
Poważna niedokrwistość i niedotlenienie mogą być powodem przerwania stosowania leku lub zmniejszenia dawki.
Podsumowanie
Pacjenci z zespołem von Hippla-Lindaua, którzy do tej pory mogli liczyć wyłącznie na leczenie miejscowe, wkrótce skorzystają także z terapii systemowej belzutifanem. EMA wydała pozytywną opinię na warunkowe dopuszczenie do obrotu dla tego leku, jednak producent będzie musiał dostarczyć jeszcze ostateczne wyniki z trwającego badania II fazy oraz badania wspomagającego.
Szukasz innych informacji o raku nerkowokomórkowym? Znajdziesz je w bazie wiedzy o raku.
Informacje dla lekarzy
LITESPARK-004 to otwarte badanie kliniczne z udziałem 61 pacjentów z RCC związanym z VHL. W badaniu LITESPARK-004 WELIREG wykazał ORR na poziomie 49% (95% CI, 36-62) u pacjentów z RCC związanym z VHL (n=30/61); wszystkie odpowiedzi były odpowiedziami częściowymi (PR). Mediana DOR dla tych pacjentów nie została osiągnięta, a czas trwania odpowiedzi wahał się od 2,8+ do 22+ miesięcy; wśród osób z odpowiedzią 56% (n=17/30) utrzymało odpowiedź przez co najmniej 12 miesięcy.
Pacjenci włączeni do LITESPARK-004 mieli inne nowotwory związane z VHL, w tym naczyniaki OUN i pNET. U pacjentów z naczyniakomięsakami OUN związanymi z VHL (n=24) w tym badaniu, WELIREG wykazał ORR na poziomie 63% (95% CI, 41-81) (n=15/24), z odsetkiem całkowitych odpowiedzi (CR) wynoszącym 4% (n=1/24) i odsetkiem PR wynoszącym 58% (n=14/24). Mediana DOR dla tych pacjentów nie została osiągnięta, a czas trwania odpowiedzi wahał się od 3,7+ do 22+ miesięcy; wśród osób z odpowiedzią 73% (n=11/15) utrzymało odpowiedź przez co najmniej 12 miesięcy.
U pacjentów z pNET związanym z VHL (n=12) w tym badaniu, WELIREG wykazał ORR na poziomie 83% (95% CI, 52-98) (n=10/12), z odsetkiem CR wynoszącym 17% (n=2/12) i odsetkiem PR wynoszącym 67% (n=8/12). Mediana DOR dla tych pacjentów nie została osiągnięta, a czas trwania odpowiedzi wahał się od 11+ do 19+ miesięcy; wśród osób z odpowiedzią 50% (n=5/10) utrzymało odpowiedź przez co najmniej 12 miesięcy.
LITESPARK-005 to otwarte badanie kliniczne z udziałem 746 pacjentów z nieoperacyjnym, miejscowo zaawansowanym lub przerzutowym rakiem jasnokomórkowym, u których doszło do progresji po zastosowaniu inhibitora punktu kontrolnego PD-1 lub PD-L1 i terapii ukierunkowanej na receptor VEGF w leczeniu sekwencyjnym lub w skojarzeniu.
W badaniu WELIREG zmniejszył ryzyko progresji choroby lub zgonu o 25% (HR=0,75 [95% CI, 0,63-0,90]; p=0,0008) w porównaniu z ewerolimusem u tych pacjentów. Mediana PFS wyniosła 5,6 miesiąca (95% CI, 3,9-7,0) dla WELIREG w porównaniu do 5,6 miesiąca (95% CI, 4,8-5,8) dla ewerolimusu. ORR dla WELIREG wynosił 22% (n=82) (95% CI, 18-27), z odsetkiem CR wynoszącym 3% (n=10) i odsetkiem PR wynoszącym 19% (n=72), a ORR dla ewerolimusu wynosił 4% (n=13) (95% CI, 2-6), przy czym żaden pacjent nie osiągnął CR, a odsetek PR wynosił 4% (n=13).
Autorka: Martyna Piotrowska
Źródła:
Welireg | European Medicines Agency (EMA)
