Naukowcy pracujący nad efektywnymi sposobami leczenia mięsaków tkanek miękkich odkryli skuteczne połączenie nowego leku przeciwnowotworowego z tym już istniejącym i stosowanym w terapii. Potwierdzono to zarówno w badaniach przedklinicznych, jak i w I fazie badań klinicznych. Dwóch pacjentów zakwalifikowanych do eksperymentu osiągnęło wyjątkowo długie okresy wolne od progresji choroby.
Mięsaki tkanek miękkich są to rzadkie nowotwory tkanek budujących: mięśnie, naczynia krwionośne, nerwy, tłuszcz, ścięgna, więzadła. Leczenie w przypadku tej choroby jest trudne, a rokowania niekorzystne – szczególnie gdy nowotwór wykryty został w zaawansowanym stadium i występują przerzuty odległe. Średnie przeżycie całkowite wynosi 12-18 miesięcy. Obecnie niewiele leków jest zarejestrowanych w terapii mięsaków tkanek miękkich. Dlatego tak ważne jest poszukiwanie nowych substancji, które mogłyby znaleźć zastosowanie w przypadku tej choroby.
Profesor Antoine Italiano w prezentacji wygłoszonej podczas 28-go sympozjum “EORTC-NCI-AACR Symposium on Molecular Targets and Cancer Therapeutics”, odbywającego się w Monachium, opisał działanie nowego leku o nazwie GDC-0575. Substancja ta hamuje cząsteczkę zwaną kinazą punktu kontrolnego 1 (Checkpoint kinase 1- CHK1), która reguluje odpowiedź komórek nowotworowych na uszkodzenie DNA. Zahamowanie CHK1 powoduje, że komórka nowotworowa traci zdolność naprawy uszkodzonego DNA i umiera.
“Łącząc GDC-0575 z gemcytabiną, która jest obecnie wykorzystywana w terapii mięsaków tkanek miękkich, otrzymujemy bardzo efektywną metodę leczenia”
Dołącz do nas!
Tu znajdziesz przygotowane specjalnie dla Ciebie darmowe wsparcie w zmaganiach z rakiem!
– powiedział profesor Italiano.
„Mięsaki tkanek miękkich stanowią rzadką grupę guzów złośliwych. Pomimo zastosowania chirurgii, radioterapii i chemioterapii w leczeniu zlokalizowanego guza, aż u 40% pacjentów nowotwór ulega wznowie i choroba się uogólnia”
– kontynuował.
„Nasze badanie miało na celu ocenę skuteczności połączenia inhibitora CHK1 z gemcytabiną w przedklinicznych modelach choroby. Zaobserwowaliśmy bardzo silne współdziałanie inhibitora CHK1 GDC-0575 z gemcytabiną w komórkach mięsaka. Połączenie dwóch leków znacznie zmniejszyło tempo wzrostu komórek nowotworowych w porównaniu z monoterapią zarówno w badaniach in vitro, jak i na zwierzętach.”
Kolejnym etapem była I faza badań klinicznych, kiedy również odnotowano istotny sukces. U pacjentów, którzy brali udział w eksperymencie i byli leczeni z wykorzystaniem połączenia obu leków, uzyskano wyraźne odpowiedzi na zastosowaną terapię. Zamiast standardowej dawki 660 mg/m2 pacjenci otrzymywali gemcytabinę w dawce 250mg/m2 tygodniowo. Gemcytabinę podawano dożylnie, a GDC-0575 był podawany doustnie w szerokim zakresie dawek. Pomimo użycia znacznie niższej dawki gemcytabiny niż ta zwykle stosowana, rozmiary guzów szybko się zmniejszały i efekt ten utrzymywał się przez istotnie długi okres czasu. U pierwszego pacjenta z diagnozą mięsaka gładkokomórkowego (leiomyosarcoma) z rozległymi przerzutami do otrzewnej odnotowano częściową odpowiedź na zastosowane leczenie. Progresja wystąpiła po roku. U drugiego pacjenta, który miał z kolei przerzuty do płuc, otrzymano pełną odpowiedź na terapię, która nadal się utrzymuje.
W celu zidentyfikowania genów, które mogły odgrywać rolę w ewentualnej oporności na leczenie analizowano próbki guzów pobranych od pierwszego pacjenta na początku leczenia i w momencie progresji nowotworu.
„Zidentyfikowaliśmy 16 potencjalnych genów i dane te muszą teraz zostać potwierdzone przez dalsze badania”
– stwierdził profesor Italiano.
Do badania nie będą już rekrutowani kolejni pacjenci. Profesor Italiano powiedział jednak:
„Na podstawie tych badań przedklinicznych i wstępnych badań klinicznych postaramy się rozpocząć badania kliniczne II fazy w celu oceny bezpieczeństwa i skuteczności leczenia mięsaka tkanek miękkich za pomocą kombinacji dwóch leków: gemcytabiny i inhibitora CHK1.”
Autor: Julia Kowalska
Źródło: www.sciencedaily.com/releases/2016/12/161201212240.htm
